Entrevista a José Ramón Justo Feijóo, director da Federación de Razas Autóctonas de Galicia (BOAGA)
|
A Federación, BOAGA, naceu no ano 2002, mediante a unión das asociacións de criadores
das cinco razas autóctonas de Galicia que están en perigo de extinción, cachena, caldelá,
frieiresa, limiá e vianesa, de alí ven o acrónimo de BOAGA (Bovino Autóctono de Galicia).
No ano 2006, uníronse as asociacións de criadores de ovella galega (ASOVEGA) e de galiña de
Mos (AVIMÓS), ata a actualidade con case 800 socios criadores que a forman, con 40.000
cabezas de gando e que segue conservando o nome de BOAGA para non perder as orixes.
Por outra banda, mantén convenio con CAPRIGA (Asociación de gandeiros de cabra galega),
da que xestiona, como das outras sete razas, o seu libro xenealóxico así como a difusión delas.
–¿En que situación se atopan actualmente as
razas autóctonas de vacún, ovino, e caprino?
Á espera dos datos a 31 de decembro de 2015, que
estamos en fase de elaboración, a “enfermidade”
de perigo de extinción nestas especies, evoluciona
favorablemente, cunha melloría notabilísima nos
últimos 10 anos, pero que segue necesitando tratamento,
e precisamente traballamos para que este
tratamento que estamos a facer entre todos, non se
converta en crónico e pase á fase de curación para
poderlle dar a alta clínica.
Pero, aínda que se pode pensar que enfocamos o
esforzo nos animais, unha cousa que nos preocupa
é a desaparición dos propios criadores ou mellor
dito, que non aparezan novos, porque pouco facemos
se aumentamos o gando e non temos xente
para coidalo. Se imos aos datos, en vacún suman
case 10.000 cabezas de gando, con 350 gandarías,
destacando a raza cachena sobre as outras 4, seguido
pola raza vianesa. En ovella galega existen 4.500
cabezas en 110 gandarías, en cabra galega, 710
animais con 68 gandeiros e en galiña de Mos,
25.000 cabezas en 240 gandarías.
–¿Cales das razas autóctonas teñen na actualidade
un maior interese desde o punto de vista
produtivo?
Todas, sen dubidalo, pero ás veces o que nos vén á
mente cando nos din “produtivo” en gandaría, é
cantidade, cantidade de algo, carne, leite, ovos,
pero non pasa o mesmo a nivel industrial, que,
cando é produtivo, significa que o que se produce
supera o seu custo.
En gandería, e máis en razas autóctonas, deberiamos
aplicar o mesmo pensamento industrial, en canto o que producen é superior ao que gastan, pero
en xeral se unha tenreira non produce moitos quilos,
ou un cordeiro é pequeno, din que son razas improdutivas
ou non produtivas, cousa que co pensamento
de cantidade pode ser certo, pero en ganancia
económica non o é, e claramente todo isto, enmarcado
nun contexto de produción de cantidade.
Do mesmo xeito, nos terreos onde si se poden desenvolver
estas razas, son insuperables fronte a outras,
non existe competencia, namentres que estas razas
autóctonas nosas si se desenvolven tamén en terreos
de razas alóctonas. En resumo, poden estar en prados
estupendos e en monte con matogueira, cousa
que non ocorre coas razas alóctonas. |
